ერთ-ერთი საკითხი, რომელზეც დღეს მინდოდა მესაუბრა, რა თქმა უნდა, ჩვენი საერთო ღირებულებებია. და, იცით, სასიამოვნოა გერმანიაში დაბრუნება. როგორც ადრე გაიგეთ, მე აქ ვიყავი გასულ წელს, როგორც შეერთე-ბული შტატების სენატორი. ვნახე საგარეო საქმეთა მდივანი დევიდ ლამი და ვიხუმრე, რომ ჩვენ ორივეს გასულ წელს განსხვა-ვებული სამსახურები გვქონდა, ვიდრე ახლა გვაქვს. მაგრამ ახლა დროა ჩვენი ქვეყნე-ბისთვის, ყველა ჩვენგანისთვის, ვისაც გაგვიმარ-თლა და პოლიტიკური ძალაუფლება მოგვცა ჩვენმა ხალხმა, გამოვიყენოთ ის გონივრულად მათი ცხოვრების გასაუმჯობესებლად.
და მინდა ვთქვა, რომ ბედნიერი ვიყავი, რომ ჩემი აქ ყოფნის დროს შევ-ძელი დრო გამეტარებინა ამ კონფერენციის კედლებს გარეთ ბოლო 24 საათის განმავლო-ბაში, და ძალიან დიდი შთაბეჭდილებები მოახდინა ადამიანების სტუმართმოყვარეობამ, მაშინაც კი, როდესაც ისინი, რა თქმა უნდა, გონს მოდიან გუშინდე-ლი საშინელი თავდასხმის შემდეგ. პირველად მიუნხენში ვიყავი ჩემს მეუღლე-სთან ერთად, რომელიც აქ არის ჩემთან ერთად დღეს, პირად ვიზიტზე. და ყოველთვის მიყვარდა მიუნხენის ქალაქი და მისი ხალხი.
მინდა ვთქვა, რომ ჩვენ ძალიან შევძრწუნდით, და ჩვენი ფიქრები და ლოცვები მიუნხე-ნთან და ყველასთან არის, ვინც დაზარალდა ამ მშვენიერ თემზე თავსდატე-ხილი ბოროტებით. ჩვენ ვფიქრობთ თქვენზე, ვლოცუ-ლობთ თქვენთვის და რა თქმა უნდა, გულშემატკივრობთ მომავალ დღეებსა და კვირებში.
ჩვენ ამ კონფერენციაზე, რა თქმა უნდა, უსაფრთხოების განსახილველად შევიკრიბეთ. და ჩვეულებრივ, ჩვენ ვგულისხმობთ ჩვენს გარე საფრთხეებს. აქ დღეს ბევრ შესანიშნავ სამხედრო ლიდერს ვხედავ. მაგრამ მაშინ, როდესაც ტრამპის ადმინისტრაცია ძალიან შეშფოთებულია ევროპის უსაფრთხოებით და სჯერა, რომ ჩვენ შეგვიძლია მივაღწიოთ გონივ-რულ შეთანხმებას რუსეთსა და უკრაინას შორის - და ჩვენ ასევე გვჯერა, რომ მნიშვნელოვანია მომავალ წლებში ევროპამ დიდი ნაბიჯი გადადგას საკუთარი თავდაცვის უზრუნველსაყოფად - საფრთხე, რომელიც ყველაზე მეტად მაღელ-ვებს ევროპის მიმართ, არ არის რუსეთი, არ არის ჩინეთი, არ არის რომელიმე სხვა გარე მოქმედი პირი. ის, რაც მაწუხებს, არის შიდა საფრთხე. ევროპის უკან დახევა მისი ყველაზე ფუნდამენტური ღირებულებებიდან: ღირებულებებიდან, რომლებსაც ამერიკის შეერთებულ შტატებთან ვიზიარებთ.
ჩემზე შთაბეჭდილება მოახდინა იმან, რომ ევროკომისიის ყოფილი კომი-სარი ცოტა ხნის წინ ტელევიზიით გამოვიდა და აღფრთოვანებული ჩანდა იმით, რომ რუმინეთის მთავრობამ მთლიანი არჩევნები გააუქმა. მან გააფრთხილა, რომ თუ საქმეები გეგმის მიხედვით არ წავა, იგივე რამ შეიძლება გერმანიაშიც მოხდესო.
ახლა, ეს უდარდელი განცხადებები შოკისმომგვრელია ამერიკელი მსმენელისთვის. წლების განმავლობაში გვეუბნებოდნენ, რომ ყველაფერი, რასაც ვაფინანსებთ და მხარს ვუჭერთ, ჩვენი საერთო დემოკრა-ტიული ღირებულებების სახელით არის. ყველაფერი, დაწყე-ბული ჩვენი უკრაინის პოლიტიკიდან, ციფრული ცენზურის ჩათვლით, წარმოდგენილია როგორც დემოკრატიის დაცვა. მაგრამ როდესაც ვხედავთ, რომ ევროპული სასამართლოები აუქმებენ არჩევნებს და მაღალი თანამდებობის პირები სხვების გაუქმებით იმუქრებიან, ჩვენ უნდა დავსვათ კითხვა, ვიცავთ თუ არა სათანადოდ მაღალ სტანდარტს. და ვამბობ "ჩვენ", რადგან ფუნდამენტურად მჯერა, რომ ჩვენ ერთ გუნდში ვართ.
ჩვენ უნდა გავაკეთოთ მეტი, ვიდრე უბრალოდ დემოკრა-ტიულ ღირებულებებზე საუბარია. ჩვენ უნდა ვიცხოვროთ მათით. ახლა, ამ ოთახში ბევრი თქვენგანის ცოცხალი მეხსიერების ფარგლებში, ცივი ომი დემოკრატიის დამცველებს უპირისპირებდა გაცილებით უფრო ტირანულ ძალებს ამ კონტინენტზე. და გაითვალისწინეთ ის მხარე ამ ბრძოლაში, რომელიც ცენზურას უწესებდა დისიდენტებს, ხურავდა ეკლესიებს, აუქმებდა არჩევნებს. იყვნენ ისინი კარგი ბიჭები? რა თქმა უნდა, არა.
და ღვთის წყალობით, მათ ცივი ომი წააგეს. ისინი დამარცხდნენ, რადგან არც აფასებდნენ და არც პატივს სცემდნენ თავისუფლების ყველა საოცარ შედეგს, თავისუფლებას გააკვირვო, შეცდომები დაუშვა, გამოიგონო, ააშენო. როგორც აღმოჩნდა, შეუძლებელია ინოვაციისა და კრეატიულობის დავალდებულება, ისევე როგორც შეუძლებელია ადამიანებს აიძულო, რა იფიქრონ, რა იგრძნონ ან რა სწამდეთ. და ჩვენ გვჯერა, რომ ეს რაღაცები ნამდვი-ლად დაკავშირებულია. და სამწუხაროდ, როდესაც დღეს ევროპას ვუყურებ, ზოგჯერ არც ისე ნათელია, რა მოუვიდა ცივი ომის ზოგიერთ გამარჯვებულს.
მე ვუყურებ ბრიუსელს, სადაც ევროკავშირის კომისიის კომის-რები აფრთხილებენ მოქალაქეებს, რომ აპირებენ სოციალური მედიის გათი-შვას სამოქალაქო არეულობის დროს: იმ მომენტში, როდესაც შეამჩნევენ იმას, რასაც ისინი "სიძულვილის შემცველ კონტენტად" მიიჩნევენ. ან ამ ქვეყანაში, სადაც პოლიცია რეიდებს ატარებს მოქალაქეების წინააღმდეგ, რომლებიც ეჭვმიტანილები არიან ანტიფემინისტური კომენტარების განთავსებაში ინტერნეტში, როგორც "ინტერნეტში მიზოგინიის წინააღმდეგ ბრძოლის" ნაწილი.
მე ვუყურებ შვედეთს, სადაც ორი კვირის წინ მთავრობამ ქრისტი-ანი აქტივისტი გაასამართლა ყურანის დაწვის აქციებში მონაწილეობისთვის, რამაც მისი მეგობრის მკვლელობა გამოიწვია. და როგორც მისი საქმის მოსამა-რთლემ შემაძრწუნებლად აღნიშნა, შვედეთის კანონები, რომლებიც თითქოსდა გამოხა-ტვის თავისუფლებას იცავს, სინამდვილეში არ ანიჭებს - და ვციტირებ - "თავისუფალ უფლებას" გააკეთო ან თქვა რამე ისე, რომ არ დაარ-ღვიო იმ ჯგუფის შეურაცხყოფის რისკი, რომელსაც ეს რწმენა გააჩნია.
და ალბათ ყველაზე შემაშფოთებელი, მე ვუყურებ ჩვენს ძალიან ძვირფას მეგობრებს, გაერთიანებულ სამეფოს, სადაც სინდისის უფლებებიდან უკან დახე-ვამ რელიგიური ბრიტანელების ძირითადი თავისუფლებები განსაკუთრებით სამიზნეში მოაქცია. ორიოდე წლის წინ ბრიტანეთის მთავრობამ ბრალი წაუყენა ადამ სმიტ კონერს, 51 წლის ფიზიოთერაპევტს და არმიის ვეტერანს, საშინელი დანაშაულისთვის - აბორტის კლინიკიდან 50 მეტრის დაშორებით დგომისა და სამი წუთის განმავლო-ბაში ჩუმად ლოცვისთვის, არავის უშლიდა ხელს, არავისთან ურთიერთობდა, უბრალოდ ჩუმად ლოცულობდა. მას შემდეგ, რაც ბრიტანეთის სამართალდა-მცველებმა შენიშნეს იგი და მოითხოვეს სცოდნოდათ, რისთვის ლოცულობდა, ადამმა უბრალოდ უპასუხა, რომ ის თავისი დაუბადებელი შვილისთვის ლოცულობდა.
მისმა ყოფილმა შეყვაბულმა წლების წინ აბორტი გაიკეთა. ამის გამო ოფიცრები არ გაცერდნენ. ადამი დამნაშავედ ცნეს მთავრობის ახალი "ბუფერული ზონების კანონის" დარღვევაში, რომელიც კრიმინალიზებას უკეთებს ჩუმ ლოცვას და სხვა ქმედებებს, რომლებმაც შეიძლება გავლენა მოახდინონ პიროვნების გადაწყვეტილებაზე აბორტის დაწესებულებიდან 200 მეტრის რადიუსში. მას მიესაჯა პროკურატურისთვის ათასობით ფუნტის ოდენობის სამართლებრივი ხარჯების გადახდა.
ახლა, ნეტავ შემეძლოს იმის თქმა, რომ ეს იყო შემთხვევითობა, ერთჯერადი, უცნაური მაგალითი ცუდად დაწერილი კანონისა, რომელიც ერთი ადამიანის წინააღმდეგ ამოქმედდა. მაგრამ არა. გასულ ოქტომბერს, რამდენიმე თვის წინ, შოტლანდიის მთავრობამ დაიწყო წერილების დარიგება მოქალაქეებისთვის, რომელთა სახლებიც ე.წ. უსაფრთხო ზონებში მდებარეობდა, აფრთხილებდნენ მათ, რომ აკრძალვა შესაძლოა გავრცელდეს კერძო ლოცვაზეც, საკუთარ სახლებშიც კი. ბუნებრივია, მთავრობა მოუწოდებდა მკითხველებს, დაესმინათ თანამოქალაქეები, რომლებიც ეჭვმიტანილები იყვნენ აზროვნების დანაშაულში ბრიტანეთსა და მთელ ევროპაში.
სიტყვის თავისუფლება, მეშინია, უკან იხევს, და კომედიის ინტერესებიდან გამომდინარე, ჩემო მეგობრებო, მაგრამ ასევე სიმართლის ინტერესებიდან გამომდინარე, ვაღიარებ, რომ ზოგჯერ ცენზურის ყველაზე ხმამაღალი ხმები მოდის არა ევროპიდან, არამედ ჩემი საკუთარი ქვეყნიდან, სადაც წინა ადმინისტრაცია ემუქრებოდა და აშინებდა სოციალური მედიის კომპანიებს, რომ ცენზურა გაეკეთებინათ ე.წ. დეზინფორმაციისთვის. დეზინფორმაცია, როგორიცაა, მაგალითად, იდეა, რომ კორონავირუსი, სავარაუდოდ, ჩინეთის ლაბორატორიიდან გაიჟონა. ჩვენმა საკუთარმა მთავრობამ წაახალისა კერძო კომპანიები, რომ გაეჩუმებინათ ადამიანები, რომლებიც გაბედავდნენ ეთქვათ ის, რაც აღმოჩნდა აშკარა სიმართლე.
ასე რომ, დღეს მოვდივარ არა მხოლოდ დაკვირვებით, არამედ შეთავაზებით. და როგორც ბაიდენის ადმინისტრაცია ჩანდა სასოწარკვეთილი, გაეჩუმებინა ხალხი მათი აზრის გამოთქმის გამო, ტრამპის ადმინისტრაცია გააკეთებს ზუსტად საპირისპიროს, და იმედი მაქვს, რომ შეგვიძლია ერთად ვიმუშაოთ ამაზე.
ვაშინგტონში ახალი შერიფია. და დონალდ ტრამპის ხელმძღვანელობით, ჩვენ შეიძლება არ დავეთანხმოთ თქვენს შეხედულებებს, მაგრამ ჩვენ ვიბრძოლებთ, რომ დავიცვათ თქვენი უფლება, გამოთქვათ ისინი საჯარო სივრცეში. ახლა, რა თქმა უნდა, მდგომარეობა იმდენად ცუდი გახდა, რომ ამ დეკემბერში რუმინეთმა პირდაპირ გააუქმა საპრეზიდენტო არჩევნების შედეგები დაზვერვის სააგენტოს მიერ გამოთქმული მსუბუქი ეჭვებისა და მეზობელი კონტინენტური ქვეყნების უზარმაზარი ზეწოლის საფუძველზე. როგორც მე მესმის, არგუმენტი იყო ის, რომ რუსული დეზინფორმაცია შეიჭრა რუმინეთის არჩევნებში. მაგრამ მე ვთხოვდი ჩემს ევროპელ მეგობრებს, რომ ჰქონდეთ გარკვეული პერსპექტივა. შეგიძლიათ გჯეროდეთ, რომ რუსეთის მიერ სოციალური მედიის რეკლამების შეძენა თქვენს არჩევნებზე გავლენის მოსახდენად არასწორია. ჩვენ ნამდვილად გვჯერა. შეგიძლიათ დაგმოთ ის მსოფლიო არენაზეც კი. მაგრამ თუ თქვენი დემოკრატია შეიძლება განადგურდეს უცხო ქვეყნის რამდენიმე ასეული ათასი დოლარის ციფრული რეკლამით, მაშინ ის თავიდანვე არც ისე ძლიერი ყოფილა.
ახლა, კარგი ამბავი ის არის, რომ მე ვფიქრობ, რომ თქვენი დემოკრატიები არსებითად ნაკლებად მყიფეა, ვიდრე ბევრი ადამიანი აშკარად შიშობს.
და მე მართლა მჯერა, რომ ჩვენი მოქალაქეებისთვის საკუთარი აზრის გამოთქმის უფლების მინიჭება კიდევ უფრო გააძლიერებს მათ. რაც, რა თქმა უნდა, მიუნხენში გვაბრუნებს, სადაც ამ კონფერენციის ორგანიზატორებმა აკრძალეს კანონმდებლები, რომლებიც წარმოადგენენ პოპულისტურ პარტიებს როგორც მარცხნივ, ისე მარჯვნივ, ამ საუბრებში მონაწილეობისგან. ახლა, კვლავ, ჩვენ არ გვჭირდება დავეთანხმოთ ყველაფერს ან რამეს, რასაც ხალხი ამბობს. მაგრამ როდესაც პოლიტიკური ლიდერები წარმოადგენენ მნიშვნელოვან ელექტორატს, ჩვენ გვმართებს, სულ მცირე, მათთან დიალოგში მონაწილეობა.
ახლა, ბევრი ჩვენგანისთვის ატლანტის ოკეანის მეორე მხარეს, სულ უფრო და უფრო ჩანს, რომ ძველი ფესვგადგმული ინტერესები იმალება ისეთი უშნო საბჭოთა ეპოქის სიტყვების უკან, როგორიცაა დეზინფორმაცია, რომლებსაც უბრალოდ არ მოსწონთ იდეა, რომ ვიღაცამ ალტერნატიული თვალსაზრისით შეიძლება გამოთქვას განსხვავებული აზრი ან, ღმერთმა დაგვიფაროს, სხვაგვარად ხმა მისცეს, ან უარესი, მოიგოს არჩევნები.
ახლა, ეს უსაფრთხოების კონფერენციაა, და დარწმუნებული ვარ, რომ ყველანი მოემზადეთ იმის სასაუბროდ, თუ როგორ აპირებთ მომავალი წლების განმავლობაში თავდაცვის ხარჯების გაზრდას რაიმე ახალი სამიზნე მაჩვენებლის შესაბამისად. და ეს შესანიშნავია, რადგან როგორც პრეზიდენტმა ტრამპმა აშკარად განაცხადა, მას სჯერა, რომ ჩვენმა ევროპელმა მეგობრებმა უფრო დიდი როლი უნდა ითამაშონ ამ კონტინენტის მომავალში. ჩვენ არ ვფიქრობთ, რომ თქვენ გესმით ეს ტერმინი "ტვირთის გაზიარება", მაგრამ ვფიქრობთ, რომ ეს საერთო ალიანსის წევრობის მნიშვნელოვანი ნაწილია, რომ ევროპელებმა წინ წაიწიონ, სანამ ამერიკა ყურადღებას ამახვილებს მსოფლიოს იმ რეგიონებზე, რომლებიც დიდ საფრთხეშია.
მაგრამ ასევე მინდა გკითხოთ, როგორ დაიწყებთ ფიქრს ბიუჯეტის საკითხებზე, თუ არ ვიცით, რას ვიცავთ პირველ რიგში? მე უკვე ბევრი რამ მოვისმინე ჩემს საუბრებში, და ბევრი, ბევრი შესანიშნავი საუბარი მქონდა ამ დარბაზში შეკრებილ ადამიანებთან. ბევრი რამ მოვისმინე იმის შესახებ, რისგან გჭირდებათ თავის დაცვა, და რა თქმა უნდა, ეს მნიშვნელოვანია. მაგრამ რაც ჩემთვის ცოტა ნაკლებად ნათელი აღმოჩნდა, და ცხადია, ვფიქრობ, ევროპის ბევრი მოქალაქისთვისაც, არის ის, თუ ზუსტად რისთვის იცავთ თავს. რა არის ის პოზიტიური ხედვა, რომელიც ასულდგმულებს ამ საერთო უსაფრთხოების შეთანხმებას, რომელიც ყველას ასე მნიშვნელოვნად მიგვაჩნია?
მე ღრმად მწამს, რომ არ არსებობს უსაფრთხოება, თუ გეშინიათ იმ ხმების, შეხედულებებისა და სინდისის, რომლებიც მართავენ თქვენს საკუთარ ხალხს. ევროპა ბევრ გამოწვევას აწყდება. მაგრამ კრიზისი, რომელსაც ახლა ამ კონტინენტი ებრძვის, კრიზისი, რომელსაც ვფიქრობ, ყველანი ერთად ვაწყდებით, ჩვენი საკუთარი შექმნილია. თუ შიშით გარბიხართ თქვენი საკუთარი ამომრჩევლებისგან, არაფერი შეუძლია ამერიკას თქვენთვის გააკეთოს. და არც ისაა, რომ რამე შეგიძლიათ გააკეთოთ ამერიკელი ხალხისთვის, რომელმაც ამირჩია მე და აირჩია პრეზიდენტი ტრამპი. თქვენ დემოკრატიული მანდატები გჭირდებათ, რომ მომავალ წლებში რაიმე ღირებული გააკეთოთ.
ნუთუ ვერაფერი ვისწავლეთ იმის შესახებ, რომ მცირე მანდატები არასტაბილურ შედეგებს იძლევა? მაგრამ არსებობს იმდენი ღირებული რამ, რაც შეიძლება განხორციელდეს ისეთი დემოკრატიული მანდატით, რომელიც, ვფიქრობ, მოვა თქვენი მოქალაქეების ხმების მიმართ უფრო მეტი რეაგირებისგან. თუ გსურთ კონკურენტული ეკონომიკის, ხელმისაწვდომი ენერგიისა და უსაფრთხო მიწოდების ჯაჭვების ქონა, მაშინ მმართველობისთვის მანდატები გჭირდებათ, რადგან რთული არჩევანის გაკეთება მოგიწევთ ყველა ამ რამის მისაღწევად.
და რა თქმა უნდა, ჩვენ ეს ძალიან კარგად ვიცით. ამერიკაში ვერ მოიპოვებთ დემოკრატიულ მანდატს თქვენი ოპონენტების ცენზურით ან მათი დაპატიმრებით. იქნება ეს ოპოზიციის ლიდერი, თავმდაბალი ქრისტიანი, რომელიც საკუთარ სახლში ლოცულობს, თუ ჟურნალისტი, რომელიც ცდილობს ახალი ამბების გაშუქებას. არც იმით შეგიძლიათ მანდატის მოპოვება, რომ უგულებელყოფთ თქვენს ძირითად ამომრჩეველს ისეთ საკითხებზე, როგორიცაა, ვის შეუძლია იყოს ჩვენი საერთო საზოგადოების ნაწილი.
და ყველა გადაუდებელი გამოწვევიდან, რომლებსაც აქ წარმოდგენილი ქვეყნები აწყდებიან, მჯერა, რომ არაფერია უფრო გადაუდებელი, ვიდრე მასობრივი მიგრაცია. დღეს, ამ ქვეყანაში მცხოვრები ყოველი ხუთი ადამიანიდან თითქმის ერთი საზღვარგარეთიდან გადმოვიდა. ეს, რა თქმა უნდა, ყველა დროის მაქსიმუმია. ეს მსგავსი რიცხვია, სხვათა შორის, შეერთებულ შტატებში, ასევე ყველა დროის მაქსიმუმი. ევროკავშირში არა-ევროკავშირის ქვეყნებიდან შემოსული იმიგრანტების რაოდენობა გაორმაგდა 2021-დან 2022 წლამდე პერიოდში. და რა თქმა უნდა, მას შემდეგ ბევრად უფრო მაღალი გახდა.
და ჩვენ ვიცით სიტუაცია. ის ვაკუუმში არ შექმნილა. ეს არის შედეგი ათწლეულის განმავლობაში კონტინენტის მასშტაბით და მსოფლიოს სხვა ადგილებში პოლიტიკოსების მიერ მიღებული გააზრებული გადაწყვეტილებების სერიისა. ჩვენ ვიხილეთ ამ გადაწყვეტილებების შედეგად გამოწვეული საშინელებები გუშინ, სწორედ ამ ქალაქში. და რა თქმა უნდა, ვერ ვახსენებ ამას ისე, რომ არ ვიფიქრო იმ საშინელ მსხვერპლზე, რომელთაც მიუნხენში მშვენიერი ზამთრის დღე გაუფუჭდათ. ჩვენი ფიქრები და ლოცვები მათთან არის და დარჩება. მაგრამ რატომ მოხდა ეს პირველ რიგში?
ეს საშინელი ამბავია, მაგრამ ეს ისეთი ამბავია, რომელიც ძალიან ბევრჯერ მოგვისმენია ევროპაში, და სამწუხაროდ, ძალიან ბევრჯერ შეერთებულ შტატებშიც. თავშესაფრის მაძიებელი, ახალგაზრდა მამაკაცი 20 წლის ასაკში, უკვე ცნობილი პოლიციისთვის, მანქანით დაეჯახა ბრბოს და დაარღვია თემის ერთიანობა. რამდენჯერ უნდა გადავიტანოთ ეს საშინელი უკუსვლები, სანამ კურსს შევცვლით და ჩვენს საერთო ცივილიზაციას ახალი მიმართულებით წავიყვანთ? არც ერთ ამომრჩეველს ამ კონტინენტზე არ მიუცია ხმა იმისთვის, რომ გაეხსნა კარიბჭე შეუმოწმებელი მილიონობით იმიგრანტისთვის. მაგრამ იცით, რისთვის მისცეს მათ ხმა? ინგლისში მათ ხმა მისცეს ბრექსიტს. და ეთანხმებით თუ არა, მათ ხმა მისცეს მას. და სულ უფრო და უფრო მეტად, მთელ ევროპაში, ისინი ხმას აძლევენ პოლიტიკურ ლიდერებს, რომლებიც პირდებიან უკონტროლო მიგრაციის დასრულებას. ახლა, მე ვეთანხმები ამ შეშფოთებების დიდ ნაწილს, მაგრამ არ გჭირდებათ ჩემთან თანხმობა.
მე უბრალოდ ვფიქრობ, რომ ხალხს აწუხებს თავიანთი სახლები. მათ აწუხებთ თავიანთი ოცნებები. მათ აწუხებთ მათი უსაფრთხოება და საკუთარი თავისა და შვილების უზრუნველყოფის შესაძლებლობა.
და ისინი ჭკვიანები არიან. ვფიქრობ, ეს არის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი რამ, რაც პოლიტიკაში ჩემი მოკლე დროის განმავლობაში ვისწავლე. იმის საწინააღმდეგოდ, რასაც შეიძლება გაიგონოთ, ცოტა იქით, დავოსში, ჩვენი ქვეყნების მოქალაქეები, როგორც წესი, არ თვლიან საკუთარ თავს განათლებულ ცხოველებად ან გლობალური ეკონომიკის ურთიერთჩანაცვლებად კბილანებად. და სულაც არ არის გასაკვირი, რომ მათ არ სურთ, რომ თავიანთმა ლიდერებმა დაუსრულებლად უგულებელყონ ისინი. და დემოკრატიის საქმეა, განიხილოს ეს დიდი საკითხები არჩევნების ყუთთან.
მე მჯერა, რომ ადამიანების უგულებელყოფა, მათი შეშფოთებების უარყოფა, ან უარესი, მედიის, არჩევნების ჩაკეტვა ან ხალხის პოლიტიკური პროცესისგან გარიყვა არაფერს იცავს. ფაქტობრივად, ეს არის ყველაზე უტყუარი გზა დემოკრატიის განადგურებისკენ. აზრის გამოთქმა და შეხედულებების გამოხატვა არ არის არჩევნებში ჩარევა. მაშინაც კი, როდესაც ადამიანები გამოხატავენ შეხედულებებს თქვენი ქვეყნის გარეთ, და მაშინაც კი, როდესაც ეს ადამიანები ძალიან გავლენიანები არიან - და მერწმუნეთ, ამას ვამბობ სრული იუმორით - თუ ამერიკულმა დემოკრატიამ გადაიტანა გრეტა თუნბერგის ათწლიანი საყვედურები, თქვენც შეგიძლიათ გადაიტანოთ ილონ მასკის რამდენიმე თვე.
მაგრამ ვერც ერთი დემოკრატია, ამერიკული, გერმანული თუ ევროპული, ვერ გადაურჩება იმის თქმას მილიონობით ამომრჩევლისთვის, რომ მათი ფიქრები და შეშფოთებები, მათი მისწრაფებები, მათი შველის თხოვნები, არავალიდურია ან არ არის ღირსი თუნდაც განხილვის.
დემოკრატია ეფუძნება წმინდა პრინციპს, რომ ხალხის ხმას მნიშვნელობა აქვს. აქ არ არის ადგილი ფაირვოლებისთვის. თქვენ ან იცავთ ამ პრინციპს, ან არა. ევროპელებო, ხალხს აქვს ხმა. ევროპელ ლიდერებს აქვთ არჩევანი. და ჩემი მტკიცე რწმენაა, რომ ჩვენ არ გვჭირდება მომავლის შიში.
მიიღეთ ის, რასაც თქვენი ხალხი გეუბნებათ, მაშინაც კი, როდესაც ეს მოულოდნელია, მაშინაც კი, როდესაც არ ეთანხმებით. და თუ ასე მოიქცევით, თქვენ შეგიძლიათ მომავალს სიმტკიცით და თავდაჯერებით შეხედოთ, იცოდეთ რა, რომ ერი დგას თითოეული თქვენგანის უკან. და ეს, ჩემთვის, არის დემოკრატიის დიდი მაგია. ის არ არის ამ ქვის შენობებში ან მშვენიერ სასტუმროებში. ის არც კი არის იმ დიდ ინსტიტუტებში, რომლებიც ერთად ავაშენეთ, როგორც საზიარო საზოგადოებამ.
დემოკრატიის რწმენა ნიშნავს იმის გაგებას, რომ ჩვენს თითოეულ მოქალაქეს აქვს სიბრძნე და ხმა. და თუ ჩვენ უარს ვამბობთ ამ ხმის მოსმენაზე, მაშინ ჩვენი ყველაზე წარმატებული ბრძოლებიც კი ძალიან ცოტას უზრუნველყოფს. როგორც პაპმა იოანე პავლე II-მ, ჩემი აზრით, ერთ-ერთმა ყველაზე გამორჩეულმა დემოკრატიის ჩემპიონმა ამ კონტინენტზე ან ნებისმიერ სხვაგან, ერთხელ თქვა: "ნუ გეშინიათ". ჩვენ არ უნდა გვეშინოდეს ჩვენი ხალხის, მაშინაც კი, როდესაც ისინი გამოხატავენ შეხედულებებს, რომლებიც არ ეთანხმება მათ ხელმძღვანელობას. გმადლობთ ყველას. წარმატებებს გისურვებთ ყველას. ღმერთმა დაგლოცოთ.
